би самопогълнал

Речник на българския език

1. би самопогълнал — условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.

би самопогълнал е производна форма на самопогълна (условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.).

2. би самопогълнал — условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.

би самопогълнал е производна форма на самопогълна (условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.).