би самоотлъчило

Речник на българския език

1. би самоотлъчило — условно наклонение, 2 л., ед. ч., ср. р.

би самоотлъчило е производна форма на самоотлъча (условно наклонение, 2 л., ед. ч., ср. р.).

2. би самоотлъчило — условно наклонение, 3 л., ед. ч., ср. р.

би самоотлъчило е производна форма на самоотлъча (условно наклонение, 3 л., ед. ч., ср. р.).