би самоотлъчил

Речник на българския език

1. би самоотлъчил — условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.

би самоотлъчил е производна форма на самоотлъча (условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.).

2. би самоотлъчил — условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.

би самоотлъчил е производна форма на самоотлъча (условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.).