би самоотлъчвал

Речник на българския език

1. би самоотлъчвал — условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.

би самоотлъчвал е производна форма на самоотлъчвам (условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.).

2. би самоотлъчвал — условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.

би самоотлъчвал е производна форма на самоотлъчвам (условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.).