би самоизмамил

Речник на българския език

1. би самоизмамил — условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.

би самоизмамил е производна форма на самоизмамя (условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.).

2. би самоизмамил — условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.

би самоизмамил е производна форма на самоизмамя (условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.).