би изнамерил

Речник на българския език

1. би изнамерил — условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.

би изнамерил е производна форма на изнамеря (условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.).

2. би изнамерил — условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.

би изнамерил е производна форма на изнамеря (условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.).