би издънил

Речник на българския език

1. би издънил — условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.

би издънил е производна форма на издъня (условно наклонение, 2 л., ед. ч., м. р.).

2. би издънил — условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.

би издънил е производна форма на издъня (условно наклонение, 3 л., ед. ч., м. р.).