би възглавило

Речник на българския език

1. би възглавило — условно наклонение, 2 л., ед. ч., ср. р.

би възглавило е производна форма на възглавя (условно наклонение, 2 л., ед. ч., ср. р.).

2. би възглавило — условно наклонение, 3 л., ед. ч., ср. р.

би възглавило е производна форма на възглавя (условно наклонение, 3 л., ед. ч., ср. р.).