бил съм поумувал

Речник на българския език

1. бил съм поумувал — преизк. накл., мин.неопр.вр., 1 л., ед. ч., м. р.

бил съм поумувал е производна форма на поумувам (преизк. накл., мин.неопр.вр., 1 л., ед. ч., м. р.).