бил съм поубил

Речник на българския език

1. бил съм поубил — преизк. накл., мин.неопр.вр., 1 л., ед. ч., м. р.

бил съм поубил е производна форма на поубия (преизк. накл., мин.неопр.вр., 1 л., ед. ч., м. р.).