бил спотулил

Речник на българския език

1. бил спотулил — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

бил спотулил е производна форма на спотуля (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).