бил си спотулил

Речник на българския език

1. бил си спотулил — преизк. накл., мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.

бил си спотулил е производна форма на спотуля (преизк. накл., мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.).