бил си поугоил

Речник на българския език

1. бил си поугоил — преизк. накл., мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.

бил си поугоил е производна форма на поугоя (преизк. накл., мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.).