бил си обрулил

Речник на българския език

1. бил си обрулил — преизк. накл., мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.

бил си обрулил е производна форма на обруля (преизк. накл., мин.неопр.вр., 2 л., ед. ч., м. р.).