бил похулил

Речник на българския език

1. бил похулил — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

бил похулил е производна форма на похуля (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).