бил поугоил

Речник на българския език

1. бил поугоил — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

бил поугоил е производна форма на поугоя (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).