бил поубил

Речник на българския език

1. бил поубил — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

бил поубил е производна форма на поубия (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).