бил потулил

Речник на българския език

1. бил потулил — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

бил потулил е производна форма на потуля (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).