бил изръбил

Речник на българския език

1. бил изръбил — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

бил изръбил е производна форма на изръбя (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).