бил е разбунил

Речник на българския език

1. бил е разбунил — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

бил е разбунил е производна форма на разбуня (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).