бил е поумувал

Речник на българския език

1. бил е поумувал — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

бил е поумувал е производна форма на поумувам (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).