бил е поубил

Речник на българския език

1. бил е поубил — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

бил е поубил е производна форма на поубия (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).