бил е поналютил

Речник на българския език

1. бил е поналютил — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

бил е поналютил е производна форма на поналютя (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).