бил е полюлял

Речник на българския език

1. бил е полюлял — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

бил е полюлял е производна форма на полюлея (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).