бил е позаоблачавал

Речник на българския език

1. бил е позаоблачавал — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

бил е позаоблачавал е производна форма на позаоблачавам (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).