бил е набрулил

Речник на българския език

1. бил е набрулил — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

бил е набрулил е производна форма на набруля (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).