бил е двоумил

Речник на българския език

1. бил е двоумил — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

бил е двоумил е производна форма на двоумя се (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).