бил е блещил

Речник на българския език

1. бил е блещил — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

бил е блещил е производна форма на блещя се (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).