бил допъплил

Речник на българския език

1. бил допъплил — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

бил допъплил е производна форма на допъпля (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).