бил брулил

Речник на българския език

1. бил брулил — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.

бил брулил е производна форма на бруля (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., м. р.).