било угодило

Речник на българския език

1. било угодило — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

било угодило е производна форма на угодя (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).