било съм доброило

Речник на българския език

1. било съм доброило — преизк. накл., мин.неопр.вр., 1 л., ед. ч., ср. р.

било съм доброило е производна форма на доброя (преизк. накл., мин.неопр.вр., 1 л., ед. ч., ср. р.).