било освинчило

Речник на българския език

1. било освинчило — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

било освинчило е производна форма на освинча (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).