било обуло

Речник на българския език

1. било обуло — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

било обуло е производна форма на обуя (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).