било караулило

Речник на българския език

1. било караулило — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

било караулило е производна форма на карауля (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).