било изуло

Речник на българския език

1. било изуло — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

било изуло е производна форма на изуя (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).