било дообучило

Речник на българския език

1. било дообучило — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

било дообучило е производна форма на дообуча (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).