било възбунило

Речник на българския език

1. било възбунило — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

било възбунило е производна форма на възбуня (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).