била доброила

Речник на българския език

1. била доброила — преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ж. р.

била доброила е производна форма на доброя (преизк. накл., мин.неопр.вр., 3 л., ед. ч., ж. р.).