бибитнете

Речник на българския език

1. бибитнете — сег. вр., 2 л., мн. ч.

бибитнете е производна форма на бибитна (сег. вр., 2 л., мн. ч.).

2. бибитнете — повелително наклонение, мн. ч.

бибитнете е производна форма на бибитна (повелително наклонение, мн. ч.).