бибитнел

Речник на българския език

1. бибитнел — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.

бибитнел е производна форма на бибитна (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., м. р.).

2. бибитнел — мин. деят. несв. прич. м. р.

бибитнел е производна форма на бибитна (мин. деят. несв. прич. м. р.).