апострофирало

Речник на българския език

1. апострофирало — преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

апострофирало е производна форма на апострофирам (преизк. накл., сег. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

2. апострофирало — преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.

апострофирало е производна форма на апострофирам (преизк. накл., мин. св. вр., 3 л., ед. ч., ср. р.).

3. апострофирало — мин. деят. св. прич. ср. р.

апострофирало е производна форма на апострофирам (мин. деят. св. прич. ср. р.).

4. апострофирало — мин. деят. несв. прич. ср. р.

апострофирало е производна форма на апострофирам (мин. деят. несв. прич. ср. р.).